Krzyk mewy
Zwrotka I
Nad falą krzyk mewy wzbija się ku brzegu,
rozcina srebrną ciszę i wraca znów ku brzegu.
Skrzydła jak kartki wspomnień ścigają wiatrowy szept,
każdy ton to opowieść — stary, morski szept.
Zwrotka II
Mewa pyta o porty, o domy, o drogę do słońca,
morze odpowiada echem, błyszcząc jak lustro słońca.
Krzyk niesie tajemnicę, co śpi w świetle dalekich latarni,
budzi żeglarzy w nocy, prowadząc ich ku blaskowi latarni.