Echo Pożegnań
W pustych progach dźwięczy nasze pożegnanie,
Jak cień, co długo wraca — twarde pożegnanie.
Echo płynie dalej, zanurzone w milczenie,
I wypełnia próżnię, zostawiając tylko milczenie.
Powtarza się jeszcze twój ostatni, łamiący głos,
Jak gdyby świat pytał go, skąd ten łagodny głos.
Minuty chowają się za stosem dawnego czasu,
A przyszłość słucha w milczeniu echa tamtego czasu.
Share This
Latest Poem
First Snow of the Year
15 Dec 2025
Whispers of the Wild
15 Dec 2025
Podróż w głąb siebie
14 Dec 2025
Tradition
14 Dec 2025
The Echo of an Empty Room
13 Dec 2025
Ritrovarmi
13 Dec 2025
La légèreté de l'être
13 Dec 2025
Premier Voyage en Solo
12 Dec 2025
Потеря любимого питомца
12 Dec 2025